Soms krijg ik de vraag of ik ook kunstwerken maak in opdracht.Jazeker! Veel van mijn tijd besteed ik aan het creëren van kunst in opdracht. Opdrachten die de meest persoonlijke richtingen uitlopen. Bijvoorbeeld het uitbeelden van een eerste ontmoeting, of het afsluiten van een werkzaam leven. Een bijzondere verjaardag,  geboorte, dood. Alles kan uitgebeeld worden. Zijn deze onderwerpen dan zo bijzonder? Nee, want iedereen maakt dit toch mee? Dat klopt, maar juist omdat ik in gesprek ga met de opdrachtgever, kom ik aan informatie, die het mogelijk maakt om een kunstwerk zo persoonlijk en uniek te maken. De verkregen informatie wordt verwerkt en gevormd tot een kunstwerk en is herkenbaar voor de opdrachtgever. Natuurlijk, naar mijn herkenbare handschrift en door gebruikmaking van de materialen: glas, koper en brons. Dat moet ook. Daarvoor komt de opdrachtgever of geefster tenslotte naar mij. Dit laatste heeft met voorkeursliefde voor mijn kunst te maken.

Zo kreeg ik laatst de opdracht om iets te maken voor een vinoloog, wijn! Mijn neusvleugels en tong werden wakker, ook ik hou van wijn. Maar ook mijn oren, wat had deze vinoloog mij te vertellen? Al luisterend groeide mijn creativiteit en werd mijn kunstenaarschap tot in mijn diepste aangesproken. Het gesprek was een feest. Wijn dat heeft te maken met ruiken, kijken, proeven, spugen en beoordelen! Spugen, daar wordt vooral bij een wijnproeverij veel gebruik van gemaakt. De wijn wordt meestal in een spittoon gespuugd. Ook wel 'spuugbak' genoemd. In mijn hoofd was ik al bezig met een kunstwerk. Hup, naar mijn atelier, aan het werk. Kunst creëren! Glas, koper en brons waren de materialen die ik voor ogen had. De voor mij bekende fusing techniek of sandcasting liet ik deze keer achterwege. Omdat wijn uit een glas wordt gedronken, wilde ik ook een glas gebruiken. Zeker ook brons. Deze keer geen brons gieten, maar werken vanuit een bronzen plaat. Bij wijn hoort ook vaak gezelligheid en schoonheid. Bourgondisch gedrag zal ik het maar noemen. Wijn proeven spreekt net als kunst maken, je innerlijke persoonlijkheid aan.

Wat was er dan zo persoonlijk aan deze spittoon, die ik speciaal voor haar maakte? De vrouwelijke vinoloog vertelde mij dat ze hoofdzakelijk mannen krijgt om les aan te geven. Vrije tijd besteding voor jongens boven de achttien jaar, zoals deze vinoloog het noemde. Dat ze daarbij uit Limburg komt, heb ik gelijk maar verwerkt in het kunstwerk. "Als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan", kreeg een vrije Limburgse vertaling. Omdat ik van vrijheid en vogels hou, werd het woord vogel kunstzinnig in de vrije vertaling gebruikt. Dôw bös unne rare vogel asse dien wiën weggoéijs. Mijn handschrift als kunstenaar zat er nu duidelijk in. Ook het begrip Cradle to cradle heb ik toegepast in dit bijzondere kunstwerk. Wie gooit er heden ten dage nog iets weg? Alles is toch herbruikbaar? Misschien kan ik daar een volgende keer een thematisch kunstwerk over maken. De herbruikbaarheid en de kunst of een kunstwerk over passie........ Binnen in mij brandt een vlammetje, dat steeds groter wordt..........